سیاهچاله و دورنورد کوانتومی

مدل سازی از کرمچاله در سیاهچاله به منظور ساخت یک دور نورد کوانتومی (Quantum Teleporter)

 دانشمندان در تلاش اند با استفاده از کامپیوتر های کوانتومی ، سیاهچاله ها را با یک کرمچاله درهم تنیده کنند. به گزارش مجله Quanta ، گروهی از فیزیکدانان نظری با توجه به این که کرمچاله می تواند راهی برای طی کردن مسافت در لحظه باشد، می خواهند با استفاده از کامپیوتر های کوانتومی و تقلید از مدلسازی سیاهچاله ها ، از مدار کوانتومی استفاده کنند.

در هم تنیدگی سیاهچاله

وقتی به سیاه چاله فکر می کنیم ، معمولا آن را موجودی تصور می کنیم که به صورت غیرقانونی در سراسر جهان می چرخد و موجود بدشانس دیگری را که به اندازه کافی نزدیک می شود ، به سمت خودش می کشد و آن را می بلعد. . اما طبق گزارش کوانتا، تحقیقات جدیدی گزارش شده است كه اجسامی که در یك سیاه چاله می افتند ، در هر زمان و در هر فضای دیگری با یکدیگر در هم تنیده می شوند و می توانند از طریق كیهان منتقل شوند.

به عبارت دیگر این فرآیند ، همان انتقال کوانتومی است که یکی از اساسی ترین نکات برای ساختن  کامپیوترهای کوانتومی به شمار می رود . این فرایند از نظر مفهوم فیزیکی ، بسیار قابل توجه است ، اما در واقع  حرکت از یک سیاه چاله به سیاه چاله ی دیگر به طور تئوری ، با انتقال اطلاعات رمزگذاری شده بین سیستم های مرتبط ، فرقی ندارد.

سیاهچاله ها در کامپیوتر کوانتومی

با این که طراحی کردن سیاهچاله فراتر از حد مهارت انسان است ، اما محققان دانشگاه مریلند ، ادعا می کنند که می توانند کامپیوترهایی را با مدار کوانتومی طراحی کنند که به عنوان جایگزینی برای سیاهچاله ها باشد و مانند آن ها عمل کنند.

یکی از ایده های عجیب تر در مدل های قبلی ، این بود که مدار های کوانتومی درست شبیه میکرو سیاهچاله ها عمل کنند که اگر این ایده عملی شود ، سیاه چاله مصنوعی هیچ تفاوتی با سیاهچاله واقعی نخواهد داشت.

اگر فیزیکدانان موفق شوند ، اطلاعات کوانتومی رمزنگاری شده را به نزدیکی یک “سیاه چاله” ، در مداری نزدیک به آن ارسال می کنند . چند لحظه قبل از اینکه همان اطلاعات وارد مدار دوم شوند (بلعیده شوند) ، دوباره جمع آوری و رمزگشایی خواهند شد . این ایده بسیار جدید است زیرا اطلاعات ، به صورت رمزگذاری شده به گیرنده منتقل می شوند که عموماً وقت گیر است . اگر مشکل زمان در این ایده حل شود ، گیرنده یک کامپیوتر کوانتومی است که می تواند دقت را تا حد خوبی به حالت مطلوب نزدیک کند.

اگر این ایده عملی نشود ، در بدترین حالت ، تحقیق در مورد درهم تنیدگی سیاه چاله به پیشرفت فناوری محاسبات کوانتومی کمک خواهد کرد. نورمن یائو ، محقق دانشگاه برکلی کالیفرنیا ،  با اشاره به  درهم تنیدگی سیاه چاله ها گفته است : “امکان انتقال سریع در سریعترین بازه زمانی ممکن را فراهم می کند.”.

منابع : interestingengineering.com

www.quantamagazine.org

تالیف و ترجمه : صبا طاهرپور